Números 1
و در روز اول ماه دوم از سال دوم از بیرون آمدن ایشان از زمین مصر، خداوند در بیابان سینا در خیمۀ اجتماع موسی را خطاب كرده، گفت:
« حساب تمامی جماعت بنی‌اسرائیل را برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، به شمارۀ اسم‌های همۀ ذكوران موافق سرهای ایشان بگیرید.
از بیست ساله و زیاده، هر كه از اسرائیل به جنگ بیرون می‌رود، تو و هارون ایشان را برحسب افواج ایشان بشمارید.
و همراه شما یك نفر از هر سبط باشد كه هر یك رئیس خاندان آبایش باشد.
و اسم‌های كسانی كه با شما باید بایستند، این است: از رؤبین، الیصوربن شَدَیئور.
و از شمعون، شِلومیئیل بن صوریشَدّای.
و از یهودا، نَحشون بن عمیناداب.
و از یساكار، نَتَنائیل بن صوغَر.
و از زَبولون، اَلیاب بن حِیلون.
و از بنی یوسف: از اَفرایم، اَلیشَمَع بن عَمّیهود. و از مَنَسّی، جَملیئیل بن فَدَهْصور.
از بنیامین، اَبیدان بن جِدعونی.
و از دان، اَخیعَزَر بن عَمّیشَدّای.
و از اشیر، فَجْعیئیل بن عُكْران.
و از جاد، اَلیاساف بن دَعوئیل.
و از نَفتالی، اَخیرَع بن عینان.»
اینانند دعوت شدگان جماعت و سروران اسباط آبای ایشان، و رؤسای هزاره‌های اسرائیل.
و موسی و هارون این كسان را كه به نام، معین شدند، گرفتند.
و در روز اول ماه دوم، تمامی جماعت را جمع كرده، نسب نامه‌های ایشان را برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، به شمارۀ اسم‌ها از بیست ساله و بالاتر موافق سرهای ایشان خواندند.
چنانكه خداوند موسی را امر فرموده بود، ایشان را در بیابان سینا بشمرد.
و اما انساب بنی‌رؤبین نخست‌زادۀ اسرائیل، برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق نامها و سرهای ایشان این بود: هر ذكور از بیست ساله و بالاتر، جمیع كسانی كه برای جنگ بیرون می‌رفتند.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط رؤبین، چهل و شش هزار و پانصد نفر بودند.
و انساب بنی‌شمعون برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، كسانی كه از ایشان شمرده شدند، موافق شمارۀ اسم‌ها و سرهای ایشان این بود: هر ذكور از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط شمعون، پنجاه و نه هزار و سیصد نفر بودند.
و انساب بنی‌جاد برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها، از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط جاد، چهل و پنج هزار و ششصد و پنجاه نفر بودند.
و انساب بنی‌یهودا برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط یهودا،هفتاد و چهار هزار و شش صد نفر بودند.
و انساب بنی‌یسّاكار برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط یسّاكار، پنجاه و چهار هزار و چهارصد نفر بودند.
و انساب بنی‌زبولون برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط زبولون پنجاه و هفت هزار و چهارصد نفر بودند.
و انساب بنی‌یوسف از بنی‌اَفرایم برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط اَفرایم، چهل هزار و پانصد نفر بودند.
و انساب بنی‌مَنَسّی برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها، از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط منسی، سی و دو هزار و دویست نفر بودند.
و انساب بنی‌بنیامین برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها، از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط بنیامین، سی و پنج هزار و چهارصد نفر بودند.
و انساب بنی‌دان برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط دان، شصت و دوهزار و هفتصد نفر بودند.
و انساب بنی‌اَشیر برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط اَشیر، چهل و یك هزار و پانصد نفر بودند.
و انساب بنی‌نَفْتالی برحسب قبایل و خاندان آبای ایشان، موافق شمارۀ اسم‌ها از بیست ساله و بالاتر، هر كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
شمرده‌شدگان ایشان از سبط نَفْتالی، پنجاه و سه هزار و پانصد نفر بودند.
اینانند شمرده‌شدگانی كه موسی و هارون با دوازده نفر از سروران اسرائیل، كه یك نفر برای هر خاندان آبای ایشان بود، شمردند.
و تمامی شمرده‌شدگان بنی‌اسرائیل برحسب خاندان آبای ایشان، از بیست ساله و بالاتر، هر كس از اسرائیل كه برای جنگ بیرون می‌رفت.
همۀ شمرده‌شدگان، ششصد و سه هزار و پانصد و پنجاه نفر بودند.
اما لاویان برحسب سبط آبای ایشان در میان آنها شمرده نشدند.
زیرا خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
« اما سبط لاوی را مشمار و حساب ایشان را در میان بنی‌اسرائیل مگیر.
لیكن لاویان را بر مسكن شهادت و تمامی اسبابش و بر هرچه علاقه به آن دارد بگمار، و ایشان مسكن و تمامی اسبابش را بردارند، و ایشان آن را خدمت نمایند و به اطراف مسكن خیمه زنند.
و چون مسكن روانه شود لاویان آن را پایین بیاورند، و چون مسكن افراشته شود لاویان آن را برپا نمایند، و غریبی كه نزدیك آن آید، كشته شود.
و بنی‌اسرائیل هر كس در محلۀ خود و هر كس نزد عَلَم خویش برحسب افواج خود، خیمه زنند.
و لاویان به اطراف مسكن شهادت خیمه زنند، مبادا غضب بر جماعت بنی‌اسرائیل بشود، و لاویان شعائر مسكن شهادت را نگاه دارند.»
پس بنی‌اسرائیل چنین كردند، و برحسب آنچه خداوند موسی را امر فرموده بود، به عمل آوردند.