Johannes 10
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni drzwiami, ale wchodzi inną drogą, ten jest złodziejem i bandytą.
Lecz kto wchodzi drzwiami, jest pasterzem owiec.
Temu odźwierny otwiera i owce słuchają jego głosu, a on woła swoje własne owce po imieniu i wyprowadza je.
A gdy wypuści swoje owce, idzie przed nimi, a owce idą za nim, bo znają jego głos.
Ale za obcym nie idą, lecz uciekają od niego, bo nie znają głosu obcych.
Tę przypowieść powiedział im Jezus, lecz oni nie zrozumieli tego, co im mówił.
Wtedy Jezus znowu powiedział do nich: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem drzwiami dla owiec.
Wszyscy, ilu ich przede mną przyszło, są złodziejami i bandytami, ale owce ich nie słuchały.
Ja jestem drzwiami. Jeśli ktoś wejdzie przeze mnie, będzie zbawiony; wejdzie i wyjdzie, i znajdzie pastwisko.
Złodziej przychodzi tylko po to, żeby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem, aby miały życie i aby miały je w obfitości.
Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce.
Lecz najemnik, który nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce.
Najemnik ucieka, bo jest najemnikiem i nie troszczy się o owce.
Ja jestem dobrym pasterzem i znam moje owce, a moje mnie znają.
Jak mnie zna Ojciec, i ja znam Ojca; i oddaję moje życie za owce.
A mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. Również te muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.
Dlatego Ojciec mnie miłuje, bo ja oddaję swoje życie, aby je znowu wziąć.
Nikt mi go nie odbiera, ale ja oddaję je sam z siebie. Mam moc je oddać i mam moc znowu je wziąć. Ten nakaz otrzymałem od mego Ojca.
Wtedy znowu nastąpił rozłam wśród Żydów z powodu tych słów.
I wielu z nich mówiło: Ma demona i szaleje. Czemu go słuchacie?
Inni mówili: To nie są słowa człowieka mającego demona. Czy demon może otwierać oczy ślepych?
Była wtedy w Jerozolimie uroczystość poświęcenia świątyni. A była zima.
I przechadzał się Jezus w świątyni, w przedsionku Salomona.
Wtedy Żydzi obstąpili go i zapytali: Jak długo będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam otwarcie.
Jezus im odpowiedział: Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Dzieła, które wykonuję w imieniu mego Ojca, one świadczą o mnie.
Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec, jak wam powiedziałem.
Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one idą za mną.
A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki.
Mój Ojciec, który mi je dał, większy jest od wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki mego Ojca.
Ja i Ojciec jedno jesteśmy.
Wtedy Żydzi znowu porwali kamienie, aby go ukamienować.
Jezus powiedział do nich: Ukazałem wam wiele dobrych uczynków od mego Ojca. Za który z tych uczynków mnie kamienujecie?
Odpowiedzieli mu Żydzi: Nie kamienujemy cię za dobry uczynek, ale za bluźnierstwo, to znaczy, że ty, będąc człowiekiem, czynisz samego siebie Bogiem.
Jezus im odpowiedział: Czy nie jest napisane w waszym Prawie: Ja powiedziałem: Jesteście bogami?
Jeśli nazwał bogami tych, do których doszło słowo Boże, a Pismo nie może być naruszone;
To jakże do mnie, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat, mówicie: Bluźnisz, bo powiedziałem: Jestem Synem Bożym?
Jeśli nie wykonuję dzieł mego Ojca, nie wierzcie mi.
A jeśli wykonuję, choćbyście mnie nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w nim.
Znowu więc usiłowali go schwytać, ale wymknął się im z rąk.
I ponownie odszedł za Jordan, na miejsce, gdzie przedtem Jan chrzcił, i tam przebywał.
A wielu przychodziło do niego i mówiło: Jan wprawdzie nie uczynił żadnego cudu, ale wszystko, co Jan o nim powiedział, było prawdziwe.
I wielu tam uwierzyło w niego.