שמות (Shemot) 1

¶ Oto imiona synów Israela przybyłych do Micraim. Z Jakóbem weszli, każdy ze swoim domem:

Reuben, Szymeon, Lewi i Jehuda;

Issachar, Zebulun i Binjamin;

Dan, Naftali, Gad i Aszer.

Zaś wszystkich dusz, które wyszły z biodra Jakóba, było siedemdziesiąt dusz; a Josef był już w Micraim.

I Josef umarł, a także wszyscy jego bracia oraz całe to pokolenie.

A synowie Israela rozplenili się, rozrodzili, rozmnożyli, wielce się wzmocnili oraz napełniła się nimi ziemia Goszen.

Powstał też nad Micraim nowy król, który nie znał Josefa.

I powiedział do swojego ludu: Oto lud synów Israela stał się dla nas zbyt liczny i silny.

Mądrze z nim postąpmy, aby się nie rozmnożył; bo gdyby przyszła wojna i on przyłączy się do naszych nieprzyjaciół, będzie walczył przeciwko nam oraz ujdzie z tej ziemi.

Zatem ustanowił nad nim nadzorców robocizny, aby go dręczyli ciężkimi robotami. To on zbudował miasta na zapasy dla faraona Pithom i Raamses.

Ale im bardziej go udręczali, tym bardziej się rozmnażał i tym bardziej rozrastał; zatem się zatrwożyli z uwagi na synów Israela.

I Micrejczycy srogo ujarzmili synów Israela.

Zaś ich życie czynili gorzkim, ciężką robotą przy glinie, cegłach i wszelkiej pracy na polu, przy której bez litości ich ujarzmiali.