Jeremias 30
كلامی كه از جانب خداوند بر ارمیا نازل شده، گفت:
«یهوه خدای اسرائیل تكلّم نموده، چنین می‌گوید: تمامی سخنانی را كه من به تو گفته‌ام، در طوماری بنویس.
زیرا خداوند می‌گوید: اینك ایامی می‌آید كه اسیران قوم خود اسرائیل و یهودا را باز خواهم آورد و خداوند می‌گوید: ایشان را به زمینی كه به پدران ایشان داده‌ام، باز خواهم رسانید تا آن را به تصرّف آورند.»
و این است كلامی كه خداوند درباره اسرائیل و یهودا گفته است.
زیرا خداوند چنین می‌گوید: «صدای ارتعاش شنیدیم. خوف است و سلامتی نی.
سؤال كنید و ملاحظه نمایید كه آیا ذكور اولاد می‌زاید؟ پس چرا هر مرد را می‌بینم كه مثل زنی كه می‌زاید دست خود را بر كمرش نهاده و همه چهره‌ها به زردی مبدّل شده است؟»
وای بر ما زیرا كه آن روز، عظیم است و مثل آن دیگری نیست و آن زمان تنگی یعقوب است اما از آن نجات خواهد یافت.
و یهوه صبایوت می‌گوید: «هر آینه در آن روز یوغ او را از گردنت خواهم شكست و بندهای تو را خواهم گسیخت. و غریبان بار دیگر او را بنده خود نخواهند ساخت.
و ایشان خدای خود یهوه و پادشاه خویش داود را كه برای ایشان برمی‌انگیزانم خدمت خواهند كرد.
پس خداوند می‌گوید كه ای بنده من یعقوب مترس و ای اسرائیل هراسان مباش زیرا اینك من تو را از جای دور و ذریت تو را از زمین اسیری ایشان خواهم رهانید و یعقوب مراجعت نموده، در رفاهیت و امنیت خواهد بود و كسی او را نخواهد ترسانید.
زیرا خداوند می‌گوید: من با تو هستم تا تو را نجات بخشم و جمیع امّت‌ها را كه تو را در میان آنها پراكنده ساختم، تلف خواهم كرد. اما تو را تلف نخواهم نمود، بلكه تو را به انصاف تأدیب خواهم كرد و تو را بی‌سزا نخواهم گذاشت.
زیرا خداوند چنین می‌گوید: جراحت تو علاج‌ناپذیر و ضربت تو مهلك می‌باشد.
كسی نیست كه دعوی تو را فیصل دهد تا التیام یابی و برایت دواهای شفابخشنده‌ای نیست.
جمیع دوستانت تو را فراموش كرده، درباره تو احوال‌پرسی نمی‌نمایند زیرا كه تو را به صدمه‌دشمن و به تأدیب بیرحمی به سبب كثرت عصیانت و زیادتی گناهانت مبتلا ساخته‌ام.
چرا درباره جراحت خود فریاد می‌نمایی؟ درد تو علاج‌ناپذیر است. به سبب زیادتی عصیانت و كثرت گناهانت این كارها را به تو كرده‌ام.
«بنابراین آنانی كه تو را می‌بلعند، بلعیده خواهند شد و آنانی كه تو را به تنگ می‌آورند، جمیعاً به اسیری خواهند رفت. و آنانی كه تو را تاراج می‌كنند، تاراج خواهند شد و همه غارت‌كنندگانت را به غارت تسلیم خواهم كرد.
زیرا خداوند می‌گوید: به تو عافیت خواهم رسانید و جراحات تو را شفا خواهم داد، از این جهت كه تو را (شهر) متروك می‌نامند (و می‌گویند) كه این صهیون است كه احدی درباره آن احوال‌پرسی نمی‌كند.
خداوند چنین می‌گوید: اینك خیمه‌های اسیری یعقوب را باز خواهم آورد و به مسكنهایش ترحّم خواهم نمود و شهر بر تلّش بنا شده، قصرش برحسب عادت‌خود مسكون خواهد شد.
و تسبیح و آواز مطربان از آنها بیرون خواهد آمد و ایشان را خواهم افزود و كم نخواهند شد و ایشان را معزّز خواهم ساخت و پست نخواهند گردید.
و پسرانش مانند ایام پیشین شده، جماعتش در حضور من برقرار خواهند ماند و بر جمیع ستمگرانش عقوبت خواهم رسانید.
و حاكم ایشان از خود ایشان بوده، سلطان ایشان از میان ایشان بیرون خواهد آمد و او را مقرّب می‌گردانم تا نزدیك من بیاید زیرا خداوند می‌گوید: كیست كه جرأت كند نزد من آید؟
و شما قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود.
اینك باد شدید خداوند با حدّت غضب و گردبادهای سخت بیرون می‌آید كه بر سر شریران هجوم آورد.
تا خداوند تدبیرات دل خود را بجا نیاورد و استوار نفرماید، حدّت خشم او نخواهد برگشت. در ایام آخر این را خواهید فهمید.»