Lamentaciones 5
ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور و ملاحظه فرموده، عار ما را ببین.
میراث ما از آن غریبان و خانه‌های ما از آنِ اجنبیان گردیده است.
ما یتیم و بی پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.
آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.
تعاقب كنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند و خسته شده، راحت نداریم.
با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیر شویم.
پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و ما متحمّل عصیان ایشان گردیده‌ایم.
غلامان بر ما حكمرانی می‌كنند و كسی نیست كه از دست ایشان رهایی دهد.
از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطر جان خویش می‌یابیم.
پوست ما به سبب سمومِ قحط مثل تنور سوخته شده است.
زنان را در صهیون بی‌عصمت كردند و دوشیزگان را در شهرهای یهودا.
سروران از دست ایشان به دار كشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.
جوانان سنگهای آسیا را برمی‌دارند و كودكان زیر بار هیزم می‌افتند.
مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان از نغمه‌سرایی خویش.
شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدّل گردید.
تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا كه گناه كردیم.
از این جهت دل ما بیتاب شده است و به سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.
یعنی به خاطر كوه صهیون كه ویران شد و روباهان در آن گردش می‌كنند.
امّا تو ای یهوه تا ابدالا´باد جلوس می‌فرمایی و كرسی تو تا جمیع دهرها خواهد بود.
پس برای چه ما را تا به ابد فراموش كرده و ما را مدّت مدیدی ترك نموده‌ای.
ای یهُوَه ما را بسوی خود برگردان و بازگشت خواهیم كرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه كن.
و الاّ ما را بالّكل ردّ نموده‌ای و بر ما بی‌نهایت غضبناك شده‌ای.