エズラ記 (エズラき) 6
Wtedy król Dariusz rozkazał, aby szukano w bibliotece, między skarbami złożonymi tam, w Babelu.
I na zamku w Achmecie, który znajduje się w ziemi Medów, znaleziono jeden zwój, tak w środku zapisany ku pamięci:
Pierwszego roku króla Koresza, król Koresz wydał nakaz o Domu Boga w Jeruszalaim, gdzie składano ofiary. By jego fundamenty zostały odbudowane; jego wysokość stanowiło sześćdziesiąt łokci, a jego szerokość także sześćdziesiąt łokci.
Z trzech warstw ociosanego kamienia i jednej warstwy nowego drzewa, których koszt będzie dany z królewskiego domu.
Nadto niech zwrócą złote i srebrne naczynia Domu Boga, które ze Świątyni w Jeruszalaim zabrał Nabukadnecar i przeniósł do Babelu, by się dostały do Świątyni w Jeruszalaim, na swoje miejsce i zostały złożone w Domu Boga.
Zatem teraz, Tatteneju, namiestniku za rzeką, trzymajcie się od tego z dala, wraz z SzetarBozenajem oraz twoimi towarzyszami – Afarsachitami, którzy są za rzeką.
Pozwólcie, by budowali ten Dom Boga. Żydowski namiestnik oraz żydowscy starsi niech zbudują ten Dom Boga na swoim miejscu.
Ode mnie wyszedł też rozkaz, co czynić ze starszymi tych Żydów, co budują ten Dom Boga aby z królewskich majętności, z dochodów zza rzeki, bez wahania pokrywano koszty tych mężów, aby nie przerywali pracy.
Także ile potrzeba byków, baranów, jagniąt na owe całopalenia dla niebiańskiego Boga; nadto aby na słowo kapłanów, dawano im w każdym dniu zboża, soli, wina i oliwy, i to bez wahania.
Aby mieli wonne kadzidło dla niebiańskiego Boga oraz się modlili za życie króla i jego synów.
Ode mnie wychodzi rozkaz, że ktokolwiek naruszy to zarządzenie, to zostanie wyrwana i podniesiona belkaz jego domu, i na niej będzie zabity; zaś jego dom stanie się za to gnojowiskiem.
A Bóg, który tam uczynił mieszkanie dla swojego Imienia, niech obali każdego króla i naród, który wyciągnie swoją rękę w celu zmiany, albo zniszczenia tego Domu Boga, który jest w Jeruszalaim. Ja, Dariusz, wydałem ten rozkaz; zatem bez zwłoki niech będzie wykonany.
Wtedy Tattenaj, namiestnik za rzeką, wraz z SzetarBozenajem oraz ich towarzyszami, bez zwłoki tak uczynili, jak rozkazał król Dariusz.
A żydowscy starsi budowali oraz się im szczęściło według proroctwa Haggaja i Zacharjasza, potomka Iddy. Budowali i tego dokonali według nakazu Boga Israela, oraz rozkazu perskich królów: Koresza, Dariusza oraz Artakserksesa.
I został wykończony ów dom do trzeciego dnia miesiąca Adar, a był on szóstym rokiem panowania króla Dariusza.
Wtedy synowie izraelscy, kapłani, Lewici i inni z ludu niewoli, z radością dokonali poświęcenia owego Domu Boga.
A przy poświęceniu owego domu Boga ofiarowali sto cielców, dwieście baranów, czterysta jagniąt; nadto dwanaście kozłów z kóz na ofiarę zagrzeszną ofiarę za całego Israela, według liczby pokoleń israelskich.
I postawili kapłanów w ich oddziałach oraz Lewitów w swoich grupach, nad służbą Bogu w Jeruszalaim, jak napisano w Księgach Mojżesza.
Ci, co przyszli z niewoli, czternastego dnia, pierwszego miesiąca, obchodzili też święto Paschy.
Bowiem wszyscy kapłani i Lewici, jeden za drugim się oczyścili i dlatego w święto Paschy ofiarowali baranka za wszystkich, co przyszli z niewoli, za swoich braci – kapłanów oraz za siebie samych.
A synowie izraelscy, którzy wrócili z niewoli, jedli, nadto każdy, kto się odłączył od nieczystości narodów tej ziemi, by szukać WIEKUISTEGO, Boga Israela.
Także z radością, siedem dni obchodzili święto Przaśników dlatego, że WIEKUISTY ich rozweselił i zwrócił do nich serce króla Aszuru, aby wzmocnić ich ręce w pracy nad Domem Boga, Boga Israela.