Hiob 18
Wtedy Bildad z Szuach odpowiedział:
Kiedy wreszcie położycie kres tym słowom? Pomyślcie, potem będziemy mówić.
Czemu uważacie nas za bydło? Czemu jesteśmy obrzydliwi w waszych oczach?
Ty, który szarpiesz gniewem swą duszę – czy z twojego powodu będzie opuszczona ziemia i skały będą przesunięte ze swego miejsca?
Tak, światło niegodziwych zgaśnie, a iskra jego ognia już nie zaświeci.
Światło jego przybytku się zaćmi i jego pochodnia nad nim zagaśnie.
Kroki jego siły będą skrępowane, jego własna rada powali go.
Jego nogi bowiem zawiodą go w sieć, chodzi po sidłach.
Sidło uchwyci go za piętę i przemoże go łupieżca.
Sidło dla niego ukryte jest w ziemi, a pułapka na niego – na drodze.
Zewsząd będą go przerażać strachy, ścigają go na każdym kroku.
Głód osłabi jego siły i zniszczenie będzie czyhało u jego boku.
Pożre żyły jego skóry, pierworodny śmierci pożre jego członki.
Jego ufność będzie wykorzeniona z jego namiotu i zostanie on przyprowadzony do króla strachów.
Strach będzie mieszkał w jego namiocie, bo ten nie należy do niego; jego mieszkanie będzie posypane siarką.
Od spodu uschną jego korzenie, a z wierzchu będzie obcięta jego gałąź.
Pamięć o nim zginie z ziemi, a jego imienia nie wspomną na ulicach.
Wypędzą go ze światła do ciemności i wyrzucą go z okręgu świata.
Nie będzie miał syna ani wnuka pośród swego ludu i nikt nie pozostanie w jego mieszkaniach.
Ci, którzy przyjdą po nim, osłupieją na jego dzień, tak jak poprzednich ogarnął strach.
Takie są mieszkania niegodziwych i takie jest miejsce tego, który nie zna Boga.