भजन संहिता 121
121
{سرود درجات} چشمان خود را به سوی کوه‌ها برمیافرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید.
2
اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.
3
او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهد خوابید.
4
اینک، او که حافظ اسرائیل است، نمی‌خوابد و به خواب نمی‌رود.
5
خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به دست راستت سایه تو است.
6
آفتاب در روز به تو اذّیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.
7
خداوند تو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظ خواهد کرد.
8
خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الآن و تا ابدالآباد.