Psaumes 85
{برای سالار مغنیان. مزمور بنیقورح} ای خداوند از زمین خود راضی شده‌ای. اسیریِ یعقوب را باز آورده‌ای.
عصیان قوم خود را عفو کرده‌ای. تمامیِ گناهان ایشان را پوشانیده‌ای، سلاه.
تمامیِ غضب خود را برداشته و از حدت خشم خویش رجوع کرده‌ای.
ای خدای نجات ما، ما را برگردان و غیظ خود را از ما بردار.
آیا تا به ابد با ما غضبناک خواهی بود؟ و خشم خویش را نسلاً بعد نسل طول خواهی داد؟
آیا برگشته ما را حیات نخواهی داد تا قوم تو در تو شادی نمایند؟
ای خداوند رحمت خود را بر ما ظاهر کن و نجات خویش را به ما عطا فرما.
آنچه خدا یهوهمی‌گوید خواهم شنید زیرا به قوم خود و به مقدّسان خویش به سلامتی خواهد گفت تا بسوی جهالت برنگردند.
یقیناً نجات او به ترسندگان او نزدیک است تا جلال در زمین ما ساکن شود.
رحمت و راستی با هم ملاقات کرده‌اند. عدالت و سلامتی یکدیگر را بوسیده‌اند.
راستی از زمین خواهد رویید و عدالت از آسمان خواهد نگریست.
خداوند نیز چیزهای نیکو را خواهد بخشید و زمین ما محصول خود را خواهد داد.
عدالت پیش روی او خواهد خرامید و آثار خود را طریقی خواهد ساخت.