Psalmen 132
{سرود درجات} ای خداوند برای داود به یاد آور،همهٔ مذلّتهای او را.
چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود
که به خیمهٔٔ خانهٔ خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد،
خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش،
تا مکانی برای خداوند پیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب.
اینک، ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را در صحرای یعاریم یافتیم.
به مسکنهای او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم.
ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوّت تو.
کاهنانِ تو به عدالت ملبّس شوند و مقّدسانت ترنّم نمایند.
به خاطر بندهٔ خود داود، روی مسیح خود را برمگردان.
خداوند برای داود به راستی قسم خورد و از آن برنخواهد گشت که از ثمرهٔ صُلب تو بر تخت تو خواهم گذاشت.
اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند و شهاداتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیز بر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.
زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است و آن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده.
این است آرامگاه من تا ابدالآباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم.
آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت،
و کاهنانش را به نجات ملبّس خواهم ساخت و مقدّسانش هرآینه ترنّم خواهند نمود.
در آنجا شاخ داود را خواهم رویانید و چراغی برای مسیح خود آماده خواهم ساخت.
دشمنان او را به خجالت ملبّس خواهم ساخت و تاج او بر وی شکوفه خواهد آورد.