詩篇 (しへん) 76
{برای سالار مغنیان برذوات اوتار. مزمور و سرود آساف} خدا در یهودا معروف است و نام او در اسرائیل عظیم!
خیمهٔٔ او است در شالیم و مسکن او در صهیون.
در آنجا، برقهای کمان را شکست. سپر و شمشیر و جنگ را، سِلاه.
تو جلیل هستی و مجید، زیاده از کوه‌های یغما!
قوی دلان تاراج شده‌اند و خواب ایشان را درربود و همهٔٔ مردان زورآور دست خود را نیافتند.
از توبیخ تو ای خدای یعقوب، بر ارابه‌ها و اسبان خوابی گران مستولی گردید.
تو مهیب هستی، تو! و در حین غضبت، کیست که به حضور تو ایستد؟
از آسمان داوری را شنوانیدی. پس جهان بترسید و ساکت گردید.
چون خدا برای داوری قیام فرماید تا همهٔٔ مساکینِ جهان را خلاصی بخشد، سِلاه،
آنگاه خشم انسان تو را حمد خواهد گفت، و باقی خشم را بر کمر خود خواهی بست.
نذر کنید و وفا نمایید برای یهوه خدای خود. همه که گرداگرد او هستند، هدیه بگذرانند نزد او که مَهیب است.
روح رؤسا را منقطع خواهد ساخت و برای پادشاهان جهان مهیب می‌باشد.