תהילים (Tehillim) 14
14
{برای سالار مغنیان. مزمور داود} احمق در دل خود می‌گوید که خدایی نیست. کارهای خود را فاسد و مکروه ساخته‌اند و نیکوکاری نیست.
2
خداوند از آسمان بربنی‌آدم نظر انداخت تا ببیند که آیا فهیم و طالب خدایی هست.
3
همه روگردانیده، با هم فاسد شده‌اند. نیکوکاری نیست یکی هم نی.
4
آیا همهٔٔ گناهکاران بی‌معرفت هستند که قوم مرا می‌خورند، چنانکه نان می‌خورند، و خداوند را نمی‌خوانند؟
5
آنگاه ترس بر ایشان مستولی شد، زیرا خدا در طبقهٔ عادلان است.
6
مشورت مسکین را خجل می‌سازید چونکه خداوند ملجای اوست.
7
کاش که نجات اسرائیل از صهیون ظاهر می‌شد! چون خداوند اسیریِ قوم خویش را برگردانَدْ، یعقوب وجد خواهد نمود و اسرائیل شادمان خواهد گردید.